Een punctum is iets wat je overkomt, dat steekt en je niet kunt verklaren. Althans zo beschrijft Roland Barthes het.

Penders-Cruz gebruikt het punctum als vertrekpunt, projecteert er een gefantaseerde herinnering op en boetseert het beeld tot een tastbaar sculptuur. Het resultaat is een drager van fictieve herinneringen. Door zijn verzinsels en valse herinneringen diep in het reliëf te verankeren, krijgen ze materiële vorm en verschijnen ze als een tastbare werkelijkheid of geloofwaardige leugen. Zo eist hij hun bestaansrecht op en claimt ze als de zijne. Tegelijkertijd bevraagt hij de betrouwbaarheid van beelden en creëert hij een sfeer waarin fantasie even tastbaar aanvoelt als realiteit.